خط خطی هایم

مثل بعضی از حرف‌هایش که برای من عجیب بود ،اون روز هم یهو سر کلاس گفت:

یعنی چی توی کانال‌ها و پست‌های اینستاییتان می‌نویسید، اگر شب جمعه هوایت نکنم،می‌میرم.خب توی دلتون و تنهایی‌هایتان این شعار را بگویید

نمی‌دانم ،شاید من بد برداشت کردم اما دلم میخواست بهش بگم:

گاهی وقت‌ها یک حرفی را می‌زنی و رد می‌شوی.حالا یا شعاره یا یک باور قلبی یا حتی اعتقادته.اون وقت کلی مخاطب مثل عابرای پیاده از جلوی نوشته و حرفت رد می‌شوند.بعضی‌های میخوانند و ته دلشان می‌گویند راست میگه،بعضی‌ها هم می‌گویند بی خیال بابا،بعضی‌ها هم می‌ایستند و چند دقیقه‌‌‌ای محو حرفت می‌شوند

حالا تصور کن وقتی این جمله را می‌نویسی ،یکی از همان رهگذرها یک لحظه بایستد و اشک توی چشم‌هایش جمع بشه و حال دلش سبک تر.راستی اگر گاهی هوایش را نکنیم که دلمان می‌پوسد